Geometri İle Mimarlık Arasında

Paris’teki La Défense Takı’nın bir “küp”, Louvre’daki Piramit’in bir “piramit” ve La Villette’teki La Géode’un bir “küre” olduğunu kim reddedebilir? Ancak bu geometrik formlar, gerçekten de mimari biçimler midir? Frank Gehry’nin akışkan formlarla tasarladığı yapılar ya da Benoît Mandelbrot’un geliştirdiği fraktal şekillerle karşılaştırıldığında, bu yapılar ne ölçüde daha “geometrik”tir?

Mimarlık ve matematik arasındaki bu ince çizgide, mimarın “geometri”si ile matematikçinin geometrisi arasındaki benzerlikler ve ayrışmalar nelerdir? Bir yapının geometrik temelleri, onun mimari kimliğini nasıl şekillendirir?

Descartes, Pascal, Desargues, Gauss, Bolzano, Poincaré, Mandelbrot, Serfati gibi matematikçi filozoflar ve Jean-Jacques Gardies, Gilles-Gaston Granger, Jules Vuillemin, Ludwig Wittgenstein gibi matematik filozofları, bu kitabın temelini oluşturan düşüncelere katkıda bulunmuştur. Aynı zamanda Aalto, Brunelleschi, Durand, Gehry, Kahn, Bernini, Le Corbusier, Palladio, Philibert de l’Orme, Rietveld, Serlio, Utzon, Villard de Honnecourt, Viollet-le-Duc ve Wright gibi önemli mimarların eserlerinden yola çıkarak, mimarlık için “uygun” bir geometri anlayışı araştırılmaktadır.

Bu kitap, matematik ile mimarlık arasındaki etkileşimi, geometrinin tasarım süreçlerindeki rolünü ve yapısal biçimlerin nasıl şekillendiğini anlamak isteyenler için kapsamlı bir perspektif sunuyor.