Arzu Mimarlığı

Arzu Mimarlığı, mimarlığın akılcı, işlevsel ve denetimci doğasına meydan okuyan; disiplinini çözerek sınırlarını aşan ve yeniden şekillendiren bir bakış açısını konu alıyor. Bu derleme, hayal ve hakikat arasında gidip gelen, kurulu yapıları yıkarak yeni dünyalar inşa eden yaratıcı pratiklere odaklanıyor. İçerisinde, Piranesi’nin hayal gücüyle gerçeklik arasında gidip gelen dünyası, Italo Calvino’nun gezginin pusulasız düşsel kent yolculukları, ve Constant’ın göçebeler için tasarladığı geçici, değişken, kurgusal kent temsilleri yer alıyor. Odaların sonsuz labirentler kurduğu mekanlardan, Babil Kulesi’ne ve Yeni Babil’e uzanan bir yolculuk da bu çalışmanın parçası.

Mimarlığın sabit anlatılarını ötekilik, dönüşüm ve sürekli oluşum kavramlarıyla değiştiren Derrida, Deleuze ve Guattari’nin düşünceleri; akılcı ve işlevsel mimarinin sermaye sistemine hizmet ederek evi bir tüketim nesnesine dönüştürmesine karşı duran Gordon Matta-Clark, Rachel Whiteread ve Cornelia Parker gibi sanatçılar yer buluyor. Ayrıca, endüstriyel bir evin asla inşa edilemeyişini bir sessiz filmle ele alan Buster Keaton da bu çerçevede ele alınıyor. Mimarlığı düş imgeleri olarak gören gerçeküstücüler ve onu "hayatı dönüştürmenin sonsuz yollarını deneme aracı" haline getiren sitüasyonistler bu derlemede öne çıkan diğer isimler arasında.

Son olarak, Kurt Schwitters’ın nadire kabinesi, bir hafıza sarayı, bir özerklik anıtı ve "erotik ıstırap katedrali" gibi kavramsal mekanları bu anlatıya eşsiz bir derinlik katıyor.